Niet loslaten, maar anders vasthouden…Getriggerd door een titel die is aangedragen via de NVVB (De Nederlandse Vereniging Voor Burgerzaken) zat ik peinzend in mijn auto na te denken over deze term.
Terwijl de regen hard op mijn voorruit tikt, besef ik dat we naast de ecologische veranderingen ook te maken hebben met een volledige maatschappelijke en organisatorische verandering.
Tijdens een training gebruik ik teammodellen die zeker tien jaar of ouder zijn. Tien jaar geleden? Toen begon Al Gore voor het eerst met zijn klimaatwaarschuwing en duurzaamheid was nog een nauwelijks gebruikt begrip. We deinsden nog terug van 2 autobommen in het Verenigd Koninkrijk en in Amerika kwamen banken voor het eerst in de problemen, omdat mensen hun hypotheek niet konden afbetalen. De eerste iPhone werd uitgebracht en Facebook werd beschikbaar voor de rest van de wereld.
Dit waren de eerst signalen van een verandering die een enorme impact heeft op de wereld van nu! Duurzaamheid, veiligheid, toenemende vergrijzing, globalisering, steeds grotere toegankelijkheid van informatie, etc.
En wat is de impact hiervan op organisaties. Bewegen die mee? Anticiperen die op maatschappelijke ontwikkelingen? Teams van de toekomst is daar zo'n voorbeeld van. Vooral in de zorg heeft men dit begrip volledig omarmt en richt men zich op zelforganiserende teams. Vanwege het succes zie je dat het zich ook steeds meer verspreid naar andere sectoren.
Veel organisaties verleggen hun grenzen. De 24 uurseconomie in relatie tot kantoortijden, de mobiele telefoon in relatie tot aanwezigheid op de afdeling, de hiërarchie tussen leidinggevende en medewerker wordt anders beleefd en zelfs de relatie tussen de klant en een organisatie vervaagt (middels netwerken en de participatiemaatschappij). Tegelijkertijd beschikken we over zoveel (digitale) mogelijkheden dat dit een enorme impact heeft op teams. Informatie is altijd en overal beschikbaar en de wereld is hierdoor als het ware een buurtgemeenschap geworden.
Uiteraard blijven de bestaansredenen waarom we in een team werken bestaan. Naast organisatorische redenen zoals effectiviteit willen we als mens er ook gewoon bij horen en vooral bij “Het Team” horen. We blijven tenslotte sociale wezens die ook graag met andere mensen samenwerken. Alleen wat een oudere verwacht van een team is beduidend anders dan de jongere generatie. Andere drijfveren rondom werk en arbeidsvoorwaarden. Niet alleen een andere generatie maar ook zeker een andere mentaliteit.
Terwijl ik dit opschrijf speelt mijn oudste zoon met zijn vrienden. Nee, niet zoals vroeger, spelen…maar met een koptelefoon op in gesprek met zijn vrienden, op de Playstation. En ik laat het niet los…. maar hou anders vast door in gesprek te gaan met hem over zijn belevingswereld.
Tenslotte wil ook hij erbij horen….
LT